God als een discobal

Door: Elise.

Het is inmiddels al zeven jaar geleden dat ik als ontploft-charismatische-jongedame mijn eerste reis mocht leiden voor Amarant Reizen. Een relatief ongecompliceerde en korte reis: lekker wandelen langs de kust. Maar een reis die ik nooit zal vergeten. En dat lag vooral aan de groep.

Wie precies welke kerkelijke achtergrond had, weet ik niet meer, maar ik kan me nog wel herinneren dat we in karakter en achtergrond een ‘bij elkaar geraapt zootje’ waren. En dan vooral dat er een grote variatie was in hoe open we spraken over persoonlijke dingen en ons geloof.

En toch heb ik het idee dat iedereen gelijk bijdroeg aan het geheel. Hoewel niet door iedereen met veel woorden, werd er wel degelijk veel gedeeld. Iemand wilde bijvoorbeeld een keer een psalm zingen die ik met mijn ‘opwekkingsbundel’ nog nooit gehoord had. Ik weet nog dat ik de teksten meelas, en genoot van de hoeveelheid waarheid in één zo’n lied. Wát een rijkdom! Sinds die reis ben ik het zingen van psalmen zo gaan waarderen. Hoe langer hoe meer raak ik overtuigd van het belang van interkerkelijk samenkomen en reizen.

Een van de deelnemers deelde tijdens een avondsluiting iets wat het voor mij prachtig samenvat. Ze vertelde hoe ze ooit had gehoord van een monnik die uitlegde dat God als een discobal is. En dat iedereen afzonderlijk slechts een facet van Hem ziet en weerspiegelt. Dat we alleen samen een beeld kunnen krijgen van God. Deze gelijkenis is me altijd bijgebleven, en ik heb ‘m ook nog vaak gebruikt.

Juist tijdens deze groepsreis heb ik het zo duidelijk gemerkt: een ‘bij elkaar geraapt zootje’, bij elkaar gehouden in Christus…

… daar wordt een kleurrijke discobal zichtbaar. Alleen met elkaar kunnen we ‘de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte begrijpen’ (Efeze 3) van onze veelzijdige Vader.

——————–

Herkauwertje: welk facet van Gods wezen denk je op dit moment het sterkst te weerspiegelen in je leven?